Welke keuken is beter? Die van Indonesië of van Maleisië?
Omdat het algoritme van Instagram vooral Indofood gerelateerde content laat zien (hoe zou dat nou komen?), is dat een vraag die regelmatig voorbij komt. Want Indonesiërs en Maleisiërs lijken vaker wel dan geen rivalen als het om hun lokale keuken(s) gaat.
Malay foodtour in Penang
Ik ben al eens in Maleisië geweest. Toen ik een aantal jaar geleden in Indonesië zat, kreeg ik een appje van een Maleisische vriendin. Zij woont al geruime tijd in Australië en was toevallig toen een tijd in Penang te vinden. Of ik zin had om te meeten zodat ze mij de keuken van Penang kon laten zien.
‘Tuurlijk!’ Was mijn reactie. Dit was overigens nog in de tijd van voor de vliegschaamte, dus ik nam de eerste de beste Lion Air vlucht en vloog van Palembang naar Penang. Overigens zou ik Lion Air in alle hevigheid willen afraden. Wat een k#&-maatschappij. Altijd vertraging, regelmatig last minute annulering van vluchten en een interieur dat vaak elk moment van ellende uit elkaar kan vallen. Tot zover de tip (of eerder een waarschuwing) van Flip.
Hoewel ik in Penang heerlijk heb gegeten, moest ik wel regelmatig de vergelijking maken in mijn hoofd. ‘Dit gerecht hebben ze in Indonesië ook, maar toen ik dat daar en daar heb gegeten vond ik het lekkerder dan hier. Mijn voorkeur gaat over het algemeen wel naar de Indonesische smaken. Maar het is natuurlijk ook maar net wat je gewend bent.
Malay Makan in Rotterdam
Laatst at ik bij het nieuwe Maleisische restaurant Makan Malay in mijn eigen stadje Rotterdam en nam nogmaals de proef op de som. Het restaurant is pas sinds enkele weken open.
Het restaurant
Mijn foodiefriend en ik worden hartelijk ontvangen door de gastvrouw. Het restaurant is smal en diep en is strak ingericht met hier en daar wat Aziatische versieringen. Achterin vind je de counter met daarachter de keuken waar je kok aan het werk kunt zien.
Het is nog niet heel erg druk rond 18.00 uur, maar de mensen die er zitten hebben het naar hun zin. Het geluid dat ze produceren is niet extreem hard, maar galmt wel flink door in de ruimte.
We zoeken een plaatsje waar er nog wat daglicht is (voor de foodfoto’s 😊). De tafel aan de straatkant met een groot raam is al bezet. Ondanks een aantal dakraampjes is het verder vrij donker in het restaurant. De gele verlichting doet natuurlijk niet al te veel voor de foodfoto’s, maar het is even niet anders. Als het eten maar lekker is. Dat is het belangrijkste.
Later komen er nog meer gasten binnen. Ondanks dat het ene gezelschap iets spraakzamer is dan het andere, zorgt het er wel voor dat het geluid er niet beter op wordt. Het maakt dat het gesprek met mijn tafelgenoot wat moeite kost om boven het andere geluid uit te komen.
Menukaart
De menukaart is beperkt, maar veel bekende Maleisische klassiekers staan erop. ‘Wat is jullie specialiteit?’ vraag ik terwijl ik het antwoord eigenlijk al weet. ‘Alles!’ zegt de gastvrouw vrolijk. In die zin is de spirit en de trots voor de eigen menukaart hetzelfde als in menig Indonesisch restaurant.
Roti Canai
Ik heb mijn zinnen al gezet op Roti Canai als voorgerecht. Een soort niet-gevulde Martabak Telor die je in een pittige curry dipt. Zelf ben ik gewend dat de Roti Canai opgefluft wordt zodat alle laagjes loskomen waartussen de curry goed wordt opgenomen. Dat is bij deze niet het geval. Keurig opgevouwen krijgen we hem geserveerd.
Stukjes afscheuren en dan dippen in de curry. De curry is goed van smaak en lekker pittig. Niet te pittig, het had voor mij nog wat pittiger gemogen, maar ik ben qua pittigheidtolerantiegraad geen goede graadmeter.
Wat Tan Hor
Bij het zien van de menukaart had mijn tafelgenoot – ook met Indo roots die lange tijd in Singapore heeft gewoond – al een kreet van excitement geslaakt: ‘Ze hebben Wat Tan Hor! Dat heb ik in Singapore vaak gegeten.’ Ik dacht dat ik het niet kende, maar toen het gerecht werd geserveerd, kwam ook bij mij de herkenning.
Brede, platte rijstnoedels met daarover wat groente en garnalen, viscake en -balletjes. Alles ligt in een glibberige, ietwat dikke saus, wat op een soort van heel dunne Papeda lijkt. Ja sorry, ik blijf het toch vergelijken mensen…
De saus maakt dat het niet heel erg makkelijk te eten is met stokjes, maar al snel krijgen we een bestekbakje met daarin vorken en lepels. Het is even onze Aziatische eer te na, maar we zijn uiteindelijk overgestapt.
De smaak is niet heel erg uitgesproken. Ik mis de sambal en ook mijn tafelgenoot wil iets meer pit. We krijgen van het restaurant wat fijngesneden rawit pepertjes in azijn.
Nasi Lemak Curry Chicken
De Nasi Lemak van Malay Makan komt in twee varianten: met curry chicken of met rendang. Aangezien ik na zoveel Indofood voor mijn werk geen rendang meer kan zien, kiezen we voor de curry chicken. Al bedacht ik me later dat deze Maleisische rendang mogelijk ook met kip wordt gemaakt. Dat is daar wat gebruikelijker dan met rundvlees, zoals in Indonesië.
Het bord is mooi opgemaakt en de kip is lekker mals en overgoten met de curry. De smaak is vergelijkbaar met die van de Roti Canai. De kokossmaak in de rijst is goed te proeven en de diverse toevoegingen, zoals de gefrituurde pinda’s en Ikan Bilis (in Indonesië Ikan Teri genoemd = kleine visjes) wanen me even terug naar mijn Maleisische ontbijtjes op Penang. De sambal die erbij wordt geserveerd is niet heel erg pittig (nogmaals, ik ben geen goede graadmeter) en de hoeveelheid is niet heel erg groot. Had wel iets meer gemogen wat mij betreft.
Kuih Dadar en Kuih Kacang
Eigenlijk zitten we al vol, maar voor de full experience moeten we ook nog een toetje van onszelf. In Maleisië zeggen ze kuih in plaats van kue en niet alles is hetzelfde. Zo staat er ondeh ondeh op het menu. In Indonesië zou je (wel zonder de ‘h’ op het einde) gefrituurde sesamballetjes krijgen met een vulling van gezoete rode, gele of zwarte bonen. In Maleisië is ondeh ondeh hetzelfde als klepon.
Helaas zijn die op dat moment niet te bestellen, dus we gaan voor kiuh dadar en kiuh kacang. De kue dadar is vergelijkbaar met de kue dadar. De vulling van kokos en palmsuiker is niet heel zoet en dat is wel zo fijn.
De kiuh kacang zijn kleine, brosse pindakoekjes. Wel heel klein. Mijn verwachting is dat de toetjes qua hoeveelheid vergelijkbaar zijn, maar dat is het niet het geval. De prijs is overigens wel een deel minder dan die van de kiuh dadar.
Wat vond ik ervan?
Je zult het in de tekst ook wel hebben gelezen. Ik blijf die vergelijking maken in mijn hoofd met wat ik uit de Indonesische keuken ken. Veel smaken zijn voor mij net niet sterk genoeg of missen de pit die ik graag in mijn eten heb. Maar het is maar net wat je gewend bent. Als ik op de Maleisische gasten moet afgaan en hoe zij zaten te glunderen boven hun bordje of kommetje, moet het vergelijkbaar zijn met wanneer ik een bordje Bubur Ayam krijg voorgeschoteld. Aan de dames van het restaurant zelf zal het niet liggen. Te lief en ontzettend behulpzaam om advies en informatie te geven. Voor een restaurant dat nog maar pas open is, is daar weinig van te merken. En zoveel Maleisische restaurants zijn er niet in Nederland, dus geef ze een beetje love en ga zelf eens langs. Benieuwd wat jij ervan vindt
Wil je gaan proeven?
Wil je het restaurant Malay Makan ook eens bezoeken?
Dit restaurant is te vinden op:
Goudsesingel 24A
3011KB in Rotterdam
Dit blog is geschreven door Gast Foodblogger Helena Smit van de Indofoodtours
